Stilte als sieraad

Stilte ... Waar vind je dat nog tegenwoordig? Als ik naar mezelf kijk, dan is de stilte er pas als ik 's avonds in mijn bed lig. En zelfs dan is er nog het geluid van bijvoorbeeld voorbijrijdend verkeer of muziek van de buren. Stilte ... Ik moet het echt opzoeken. Bijvoorbeeld door in de auto de radio even niet aan te zetten of 's avonds de TV uit te laten. 

Stilte ... Het voelt soms haast onwennig. Ineens ben je alleen. Alleen met jezelf, met je eigen gedachten. Maar ook: alleen met God. Als alle stemmen om mij heen verstommen, als alle prikkels om mij heen die mijn aandacht afleiden, weg zijn dan ontstaat er ruimte. Ruimte om mijn aandacht op God te richten, ruimte om Zijn stem te leren verstaan.

Ik voerde onlangs een gesprek met iemand, die voortdurend afgeleid werd. Even iemand begroeten die langs liep, even zwaaien naar iemand die binnenkwam, even een telefoontje tussendoor en ik kon amper iets vertellen of hij wist er zelf wel wat over te zeggen. Op zo'n moment voel je je niet serieus genomen, haast wat aan de kant gezet. De eerlijkheid gebied te zeggen, dat ik mezelf er ook wel eens op betrap ... 

Stilte als respect

Het getuigt van respect voor de ander, wanneer ik stil ben als de ander spreekt. Wanneer ik stil ben, is er ruimte voor de ander om zijn verhaal te doen en ruimte voor mij om te luisteren. Stilte werkt twee kanten op: het schept ruimte om me te richten op de ander en tegelijk ook ruimte om de woorden van de ander tot me door te laten dringen.

Door het water naar het nieuwe leven

(Tweede overdenking in een serie van twee over water in de Bijbel)

In de vorige overdenking stond ik stil bij water als dorstlesser. Jezus die mijn geestelijke dorst wil lessen. Wanneer ik geestelijk uitgeput bent, is Jezus de enige bron, waar ik echt mijn dorst kan lessen. God wil mij door Zijn Zoon nieuwe kracht en nieuw leven geven. Zijn liefde stroomt als een rivier, die nooit opdroogt, voor iedereen die met zijn of haar dorst naar hem toe gaat. Die boodschap klinkt door heel de Bijbel heen.

Water speelt een belangrijke rol in de weg die God met Zijn volk gaat. Het begint al bij de schepping. God maak scheiding tussen water en land. Temidden van die woeste watermassa schiep Hij een plaats voor de mens om te leven. Maar om te leven hebben planten, dieren en mensen water nodig! En ook daarin voorzag God: "Wel was er water dat uit de aarde opwelde en de aardbodem overal bevloeide." (Genesis 2:6) Het water moet de Schepper gehoorzamen. Hij spreekt het woeste water toe en het vloeit weg om een droge plek te maken waar de mens kan leven. Maar tegelijk doseert hij dat woeste water om vruchtbaarheid te brengen.

Water om je dorst te lessen

(Eerste overdenking in een serie van twee over water in de Bijbel)

Water, we kunnen er niet zonder! In normale omstandigheden houd je het maximaal drie dagen zonder water uit. En dan kan ik de kraan aan zetten of naar de winkel gaan om flessen water te halen, maar als ik er niet van drink, dan heb ik er niets aan! Dan zal ik alsnog sterven. 

Net zo als dat voor mijn lichaam geldt, geldt dat ook in geestelijke zin. Wanneer ik geestelijk droog kom te staan, dan houd ik dat niet lang vol. Ik heb water nodig! En dat water moet ik vervolgens ook drinken! Doe ik dat niet, dan ben ik ook in geestelijke zin ten dode opgeschreven!

Het volk Israël heeft dat ondervonden! Geestelijk stonden ze droog, omdat ze niet kwamen drinken bij hun God. In plaats daarvan zochten ze hun heil bij de afgoden van Egypte en Assyrië. En voor zover ze nog wel oog hadden voor de zegeningen van God, vergaten ze om er van te drinken! "Twee wandaden heeft mijn volk begaan: het heeft mij verlaten, de bron van levend water, en het heeft waterkelders uitgehouwen, kelders vol scheuren, waarin het water niet blijft staan." (Jeremia 2:13) Wat me opvalt hierbij: Er staat niet dat ze helemaal niets deden met het geestelijke water! Waterkelders uithouwen viel niet mee! Daar ging heel wat energie in zitten! Maar ze vergaten waar het werkelijk om gaat: water is niet om te bewaren, maar om van te drinken!

Geestelijke strijd in de wijngaard

Wijnstokken, ze zijn niet bij iedereen in de tuin een succes. Dat kan diverse oorzaken hebben, bijvoorbeeld het klimaat, de ligging van de tuin, de samenstelling van de grond waarin ze staan of het snoeien zonder enige kennis van zaken.

Ik las 1 Koningen 21, de geschiedenis over de wijngaard van Naboth. Zijn buurman, koning Achab, wilde de wijngaard kopen. "Nabot weigert: "De HEER verhoede dat ik de grond die ik van mijn voorouders heb geërfd aan u zou afstaan." (1 Koningen 21:3) Hij moet het met de dood bekopen. 

Centraal staat in deze geschiedenis het willen volgen van God door Naboth tegenover de goddeloosheid van Achab en Izebel. God had iedereen zijn stuk grond toegewezen toen Hij Zijn volk in Kanaän bracht. Dit familiebezit mocht niet zomaar verkocht worden. Alleen in noodgevallen, maar dan nog kwam het in het jubeljaar weer terug in handen van de familie.