Onlangs zag ik een filmpje van SDOK: Het verhaal van Habila. Het raakte me diep! Voor de ogen van zijn vrouw en zoontje werd hij neergeschoten door moslimextremisten. De reden: Hij weigerde om Jezus te verloochenen. "Ben je bereid om als Christen te sterven?" vroegen ze hem. Ja, was het antwoord van Habila. Voor dood lieten ze hem achter.
Maar Habila leefde nog! Na negen uur lang bloedend op de grond te hebben gelegen met zware verminkingen in zijn gezicht wordt hij naar een ziekenhuis gebracht. Daarna volgt nog een langdurig traject. Er moeten zware operaties plaats vinden, maar wanner het zover is, staan de artsen voor een raadsel! Een bot- en huidtransplantatie blijken niet meer nodig. Er is nieuw bot aangegroeid en en de huid is zich aan het herstellen! "Een wonder van God!" aldus Habila.
Ik moet denken aan de woorden van Job: "Met vlees en huid ben ik door u bekleed, met botten en pezen hebt u mij samengeweven. U schonk mij het leven en de liefde, uw zorg heeft mij bewaard." (Job 10:11-12). God doet dat in de buik van een moeder, maar kan het ook daar buiten. Habila heeft het aan den lijve ondervonden!